... wordt het stilaan tijd om eens te reflecteren over het voorbije jaar. (Slik, het zit er nu echt bijna op...)

Omdat ik denk dat ik me pas bewust zal zijn van de 'ware impact van dit jaar op mijn leven' eens ik een aantal weken/maanden (?) terug in België ben, hou ik het nu enkel bij de vijf opmerkelijkste gebeurtenissen die ik het afgelopen jaar heb meegemaakt. Vijf dingen die ik in ons Belgenlandje niet (of in elk geval niet zo snel meer) zal meemaken:

- Een naamgenoot in mijn klas hebben! Wat hier op zich niet zo verwonderlijk is, aangezien de helft van de Nicaraguaanse bevolking Sarai/Zaray heet (en de andere helft wel een dochter, zus of tante heeft met deze naam). Soms vraag ik me af of mijn ouders niet net een beetje origineler konden zijn!

- Een slang in mijn badkamer aantreffen. Salamanders, muizen, kakkerlakken en zelfs schorpioenen kan ik intussen probleemloos aan. Maar die ene slang (njah, slangetje) (net als die ene levende tarantula) mogen gerust een once in a lifetime experience zijn!

- Water uit een zakje drinken. En alhoewel oefening kunst baart, heb ik wellicht nog een jaar nodig voordat ik het kan openen zonder dat de helft op mijn kleren belandt!

- Leerlingen borstvoeding zien geven tijdens mijn les. Terwijl ik in het begin niet wist waar ik moest kijken, is dit voor mij nu de meest normale zaak van de wereld geworden. Wellicht vraag ik mij binnekort af waar al de kinderen van mijn leerlingen gebleven zijn!

- Ondergoed cadeau krijgen van een leerling! Ik heb geen flauw idee hoe ik daarop zou moeten reageren in België en ik was – eerlijk gezegd- ook blij dat de Nicaraguaanse gewoonte wil dat je een geschenkje pas opent als de schenker verdwenen is!

Een jaar in het buitenland leven betekent natuurlijk ook een jaar lang een deel van de Westerse gewoontes achterlaten. Dat ik een jaar lang bijna geen gesloten schoenen of een jas gedragen heb, verwondert niemand. Maar ook de volgende – typische Saraï-dingen- heb ik een jaar lang moeten missen:

- Met de auto rijden! Een volledig jaar heb ik niet achter het stuur gezeten... Gunnen jullie mij in het begin dan ook drie vierde van de straat aub?

- Ik ben in het afgelopen jaar maar één keertje naar de kapper geweest en dan nog maar enkel om mijn haar te laten toppen... Ok, toen ik bij de kapper zat, dacht ik even 'zou ik eens iets zot doen', maar toen dacht ik aan Lola en leek het mij beter om niet al te grote risico's te nemen...!

- (Een jeugdzonde...) Niet naar Thuis kunnen kijken... En lach maar, maar bij ons is dat echt een familiemoment! Om 20u10 wordt door het hele huis “tis thuuuuiiiiiiis” geroepen.

- Niet langer dan 10 minuten onder de douche gestaan. (Alhoewel, misschien wel, toen het water bijna op was en ik het eerst in een bekertje moest opvangen.) En wat kijk ik er naar uit om terug uuuuuuuuuren te kunnen douchen (totdat ons papa kwaad naar Thuis komt kijken, omdat hij geen warm water meer heeft, maar het is niet enkel ik die schuld tref hoor!)

- Bijna –heel bijna- kon ik schrijven 'een jaar lang geen Nutella gegeten'. Maar Judith zou het mij niet vergeven... ! Ok, ons mama heeft één keer een pot gekocht. MAAR ten eerste was het zo'n minikleintje en ten tweede heb ik het meegenomen naar mijn werk. Ik weet niet meer of de meisjes het al dan niet al gegeten hadden, maar in elk geval aten zij choco met brood! Wat maakte dat ik maar twee of drie bokes heb kunnen eten... Geef toe, voor mij toch ook al een hele prestatie he!

Kben zo benieuwd on te horen welke spectaculaire dingen jullie het afgelopen jaar hebben meegemaakt!

Tot binnenkort!

Besos y abrasos,

Saraï