Hallo België!

Alweer meer dan een maand geleden dat jullie iets van ons gehoord hebben, dus hoog tijd om daar eens verandering in te brengen.

Mijn werk hier isintussen volledig veranderd! In plaats van hoofdzakelijk Engels te onderwijzen, geef ik nu les aan de kindjes in het vluchthuis. Basisonderwijs, geen makkie voor een licenciaat ARCHEOLOGIE J! Zeker niet als je weet dat het onderwijsniveau hier zeer laag is. Ik bewonder alle juffen en meesters uit het basisonderwijs met hun zakken vol geduld!

Ook Pieters werk is veranderd. Doordat ik nu de opdracht gekregen heb om les te geven aan de meisjes, heeft Pieter mijn Engelse lessen ‘gekregen’. Hij geeft nu Engels aan de jongeren en de kindjes, bovenop zijn Engelse lessen (volwassenen en een student) en mini-onderneming. Alsof dit allemaal nog niet genoeg is, heeft er sinds vandaag nog drie Engelse lessen per week bij gekregen, ter vervanging van een vrijwilliger die terug naar huis is. Werk genoeg dus voor Pieter.

Daarnaast hebben we twee nieuwe patiëntjes bij in het vluchthuis. Het eerste is een meisje van veertien jaar die jarenlang verkracht geweest is door haar stiefpapa. Dit resulteerde in een ongewilde zwangerschap. Ze is hier dan ook samen met haar zoontje van vijf maanden. Het tweede meisje is eveneens veertien jaar oud. De psychologe vertelde mij dat ze een zeer moeilijke relatie heeft met haar mama. Ze liep al meerdere keren weg bij haar thuis. En het onvermijdelijke gebeurde ook hier na amper een week: ook hier wist ze te ontsnappen… Voorlopig is ze nog niet gevonden en -als je het mij vraagt- zal dit ook niet meer aan de orde zijn.

Maar er is ook nog tijd voor ontspanning. Zo gingen we twee weken geleden een aantal dagen naar Costa Rica. Omdat we hier intussen al drie maanden zijn (wat vliegt de tijd!), moesten we eventjes het land uit. We bezochten een vulkanisch park en genoten met volle teugen (McDonalds!!) van de ‘luxe’ in het land. Dat er een grote kloof is – wat rijkdom betreft- ondervonden we bij onze terugkomst. April is de warmste maand hier en dat betekent dan ook af en toe geen water… Allesbehalve plezant. Wanneer je gewoon bent om altijd water te hebben wanneer je wil, besef je niet meer voor hoeveel zaken je het nodig hebt (koffie en eten maken, afwassen, plant water geven, douchen, kuisen, toilet doorspoelen, je handen wassen, …). De eerste dagen waren dan ook serieus aanpassen, maar gelukkig weten we dat het maar tijdelijk is. Binnen zeven maanden hebben we terug alle luxe waarover we hier dromen. Intussen beschouwen we alle gebeurtenissen – ook de minder aangename- als een levenservaring!

Liefs,

Saraï