Hi dear friends!

De voorbije twee weken is er weer heel wat gebeurd dat ik jullie graag zou vertellen.

Nadat de eerste twee weken voorbijgesukkeld waren zonder veel actie, hebben we eindelijk toch een beetje onze draai gevonden en zijn we aan de slag gegaan.

Tijdens het helpen met het in orde brengen van het vluchthuis, leerden we David en Margaret kennen. Dit is een Amerikaanse literatuurprofessor en zijn vrouw, die ook enkele boeken heeft geschreven. Ze organiseren de sponsering van de kliniek hier en sturen Amerikaanse studenten als vrijwilligers naar San Juan als onderdeel van een vak dat gegeven wordt aan de universiteit. Ze hadden een groep studenten mee.

Terwijl Margaret zich bezighoudt met het vluchthuis en het lesgeven, houdt David zich vooral bezig met het installeren van waterfilters bij mensen thuis (op deze manier verbetert de gezondheid van de mensen en vooral van kinderen enorm!) en het bouwen van “Ecostoves”. Dit is een duur woord voor een schoorsteen, die geïnstalleerd wordt op de houtvuren waar veel mensen nog op koken. Veel vrouwen kampen hier met longproblemen omdat ze jarenlang in een met roet gevulde keuken moeten koken. Al dat roet laat een smerige boel achter. Maandag 10 januari zijn we met David meegereden om te gaan zien wat voor werk hij deed. We namen waterstalen uit waterputten en uit de waterfilters om ze te vergelijken. We gaven nieuwe schoenen als cadeau aan de kinderen van de mensen die hun waterfilters goed gebruikten. Foto's kan je vinden op onze picasasite.

Die week was er ook een groep Amerikaanse studenten in de stad. Zeven oogartsen en een 20-tal studenten boden gratis consultaties aan aan de mensen uit de streek. Ze deelden een enorm aantal lees- en verkijk-brillen uit. Het probleem was echter dat deze dokters geen Spaans spreken, wat de communicatie nogal moeilijk maakt. Daarom zochten ze vrijwilligers om te komen vertalen. Aangezien we toch nog niet echt veel te doen hadden, namen we dit aanbod gretig aan. Een uitgelezen kans om onze taalvaardigheid wat bij te schaven! Dat project was echt de moeite. Op vier dagen tijd werden er 3259 mensen onderzocht. Gemiddeld 800 mensen per dag dus!!

Na een dag waren we al bekend. Als Europeaan tussen allemaal Amerikanen die uit het niets opduikt val je nogal op :-). We leerden opnieuw een hele hoop mensen kennen, die allemaal na die week vertrokken. Het is moeilijk om hier vrienden te maken die blijven.

Ook de groep Amerikaanse studenten van David vertrokken op het einde van de week. En toen zaten we opnieuw alleen. De week van 17 januari gingen we helpen in het vluchthuis. Maandag werd er een drugsverslaafde vrouw binnengebracht die mishandeld was en op straat leefde. Uiteindelijk hebben ze haar naar het ziekenhuis gedaan omdat ze hevig bloedde (ze dachtten dat het een abortus was). Sindsdien hebben we er niets meer van gehoord. Woensdag gaf Saraï haar eerste les aan drie kindjes. Ik volgde mee om zoveel mogelijk te leren hoe het moet. Donderdag verdubbelde het aantal leerlingen al en had ze twee groepjes van drie. Ik was ondertussen aan het werken aan een spel dat in de les kan gespeeld worden om het geheel wat luchtig te houden (foto's volgen zeker nog).

Vrijdag liet ik Saraï alleen en ging ik de eerste keer mijn eigen surfplank uitproberen (Inderdaad, ik heb me een surfplank aangeschaft!) Alles ging redelijk goed. De plank is zeer goed voor mijn niveau, alhoewel het nog moeilijk is. Maar oefening baart kunst. Zondag ga ik opnieuw proberen!

Vandaag (zaterdag) werd ik gevraagd om bij een familie thuis te gaan helpen om een betonnen vloer te gaan gieten. Er zijn hier namelijk nog veel families waarbij de vloer van het huis gewoon bestaat uit aarde. Ook hier heb ik weer toffe mensen leren kennen. Tobin, Griffin en Carol Franks.

Ondertussen heb ik ook vernomen dat ik maandag mijn eerste les Engels moet geven aan volwassenen. Het wordt tijd dat ik eens begin voor te bereiden. Of misschien doe ik dat morgen wel op het strand...

Nu op naar de kapper (mijn krulletjes worden net iets te lang) en dan naar een verjaardagsfeestje van Griffin.

Tot later!!

Groetjes,

Pieter

xx