¡ Hola amigos!

Het eerste berichtje uit Perú schrijf ik vanuit ons appartement in Cusco/Cuzco (een officiële schrijfwijze bestaat er volgens ons niet) met een heerlijk zonnetje buiten. Want in tegenstelling tot wat wij dachten is het hier wel warm!

De trip hier naartoe viel – wonder boven wonder- zeer goed mee! Ik had het veel langer verwacht. We hebben drie (Frankfurt naar Santa Domingo, Santa Domingo naar Panama City en Panama City naar Lima) goede vluchten gehad, waarop we allebei relatief goed hebben kunnen slapen. In Lima aangekomen namen we de taxi naar het busstation. Aan de rijstijl van de Peruvianen moeten we nog wat wennen: van rijstroken hebben ze hier nog niet echt gehoord. Gevolg: de auto’s rijden constant superdicht tegen elkaar.

In het busstation hadden we geluk. We konden dezelfde dag nog onze bus nemen naar Cusco. (We hadden dit proberen reserveren vanuit België, maar dat ging niet en Pieter zat er mee in dat dat niet zou lukken.) Omdat we het beu waren om krap in een stoeltje te zitten (en omdat een vriendinnetje van mij (An) het aangeraden had), namen we de meest comfortabele zetels. En amai, het was echt een droom: superzachte zetels die bijna volledig plat konden liggen. Na een krappe nacht op het vliegtuig was dit echt pure luxe!

Toch waren de laatste uren er voor Pieter er een beetje te veel aan! Maar we waren dan ook al een tijdje onderweg. Ik wilde hem entertainen, maar niets hielp… Gelukkig was het toen niet ver meer. Toen we aankwamen in Cusco, belden we naar iemand van onze organisatie. We zijn er nog altijd niet uit of het Dora (het was haar telefoonnummer) of Yuliana (zo stelde ze zich voor) was. Zij bracht ons naar ons appartement.

Het is een zeer ruim appartement dat we delen met twee Nederlanders: Sergio en … Bas!!! Straks zullen we kennis maken met een van hen. (Voorlopig zijn we hier nog alleen.)

Nadat we wat praktische informatie kregen, begonnen we onze zakken uit te pakken. Het was opnieuw eventjes lastig om te beseffen dat al mijn kleren voor een volledig jaar gereduceerd kunnen worden tot een klein kastje (en dat allemaal terwijl er thuis twee blij zijn met alles wat nog in mijn kleerkast hangt…). Na een deugdoend douchke gingen we iets gaan eten vlakbij ons appartement en naar de winkel om ontbijt te kopen.

Erna gingen we terug naar huis. Pieter was doodmoe, ik heb nog naar een stukje van Amélie Poulain gekeken.

Vanmorgen waren we allebei schandalig vroeg wakker: om 5u45. Lang leve de jetlag! Uiteraard zijn we nog blijven liggen. Rond 7u30 zijn we opgestaan en hebben we ontbeten, terwijl we ons Spaans wat oefenden met de tekstjes op de corn flakes-dozen. Nu gaan we wat praktische dingen gaan regelen en Cusco een beetje gaan verkennen.

Maar eerst nog enkele- of wat had je van mij verwacht- weetjes:

• Het was Pieter die de busticketjes bestelde!! (In het Spaans hé) Superschattig! Zeker als er dan extra vragen gesteld worden!

• We hebben het allebei moeilijk gehad met onze talen. In Brussel wilde ik in het Spaans in plaats van Frans bestellen. In Frankfurt kon ik plots helemaal niets meer van Duits (zelfs niet alstublieft of dank je wel!). In Lima leerden we een Zwitserse backpacker kennen. Pieter babbelde er voortdurend Nederlands in plaats van Engels tegen… En toen we in het busstation aankwamen, wilde Pieter in het Duits beginnen.

Gelukkig moeten we ons nu maar op twee talen concentreren.

• (speciaal voor onze Jokervriendjes) Er zijn ook in Lima en Cusco topes! We zijn er nog niet van af…

(Lisaatje en Bridget: ik hoop hiermee aan jullie wens voldaan te hebben, want Pieter vindt het veel te lang!)

¡Hasta Pronto!

Saraï